Terwijl de zomer vandaag plaats zal maken voor frisse herfstwind, blikken de collega’s van Nieuweplaat.nl nog één keer terug op de muzikale oogst van afgelopen zomer. Het wil nog wel eens gebeuren dat er een nieuw album op een ongunstig moment wordt uitgebracht of dat we pas later achter een nieuwe release komen. Maar gelukkig zijn ze allesbehalve vergeten! In deze rubriek worden een aantal van die onbesproken albums alsnog besproken.
ROLE MODEL – Kansas Anymore, 8,5
Dit album is precies wat je verwacht als je ROLE MODEL combineert met een break-up. Al gauw zou je denken dat een break-up album wat droevig is, maar dat is bij Kansas Anymore helemaal niet het geval. De eerste single Oh, Gemini, was een rustiger lied en liet weten dat het echt over was tussen Tucker Pilsbury (ROLE MODEL) en Emma Chamberlain (internet sensatie en ex-partner). De tweede single Deeply still in love, was juist een heel vrolijk lied met treurige lyrics over het gemis van ROLE MODELs ex-partner. Door de plaat wordt je meegenomen door de gevoelens van een break-up. Van het grote verdriet naar de acceptatie en hoop dat ze nog bij elkaar zullen komen. ROLE MODEL wilde een album dat als thuis zou voelen, wat zeker is gelukt aangezien veel mensen zich kunnen relativeren aan de nummers en teksten. (Britt Smith)
GINGE – Playing Around, 8
Dat groot r&b/soul-talent echt niet alleen afkomstig is uit landen als Groot Brittannië en de Verenigde Staten, bewijst de Nederlandse zangeres en songwriter GINGE. Na twee korte albums in 2021 en 2022 verscheen half september haar eerste volledige langspeler met de titel Playing Around. Qua timbre is het stemgeluid van GINGE een fijne mix van Duffy, Amy Winehouse en Celeste met toefjes Madeleine Peyroux en Lauryn Hill. Hoogtepunt op de 13 tracks tellende Playing Around is moeilijk kiezen, want met speels gemak bedient GINGE zich van minstens zoveel (sub)genres. We kiezen voor Insulin, omdat het in al zijn ingetogenheid de grootsheid van haar talent elegant etaleert. GINGE heeft met Playing Around een internationaal klinkend visitekaartje afgegeven om u tegen te zeggen. (Martijn Vermeulen)
The Howl & The Hum – Same Mistake Twice, 7.7
Tussen een brul en een brom zit een wijd spectrum aan geluiden. Toch is het spectrum dat The Howl & The Hum bestrijkt redelijk beperkt, want de band heeft zijn sweetspot al even gevonden. Licht melancholisch, maar vooral ontzettend eerlijk en persoonlijk is Same Mistake Twice, afgetopt met een sausje dat tussen pop, indie, country en folk meandert. De titeltrack is daar een prachtig voorbeeld van, terwijl ook een song als All Your Friends Hate Me aanslaat: ‘If all your friends hate mе and all my friends hate me/I think I might just join thе club/I hate me too.’ Maar het verrassend vrolijke klinkende No Calories In Cocaine steekt de rest naar de kroon. Zanger Sam Griffiths is open over zijn drugsverslaving en deelt in de tekst ook enkele redenaties die hij destijds aan zichzelf verkondigde om het grijpen naar cocaïne goed te praten. (Kasper Hermans)
Artemas – Yustyna, 8
Voordat The Weeknd doorbrak bij het grote publiek bracht hij een drietal mixtapes uit, waarvan House of Balloons de meeste indruk maakte. Dat moet Artemas hebben geïnspireerd bij het maken van het album Yustyna. Het zou zo kunnen doorgaan voor de vierde vergeten mixtape van The Weeknd. Yustyna begint met de niet al te hoogstaande TikTok hit I Like The Way You Kiss Me maar staat verder vol met heerlijke zwoele, sexy alt-pop over relaties en daarmee samenhangende conflicten en verlangens. Hoogtepunten zijn Caroline en Ride Me Darling maar eigenlijk is die hele mixtape na één keer luisteren niet meer uit je hoofd te krijgen. (Rob In der Maur)
Post Malone – F-1 Trillion, 7.5
Er zijn een aantal zekerheden in het leven. Je moet ademen, belasting betalen én Post Malone tovert een nieuw album uit zijn muzikale hoed. Ook dit jaar is geen uitzondering op de regel. Alleen maakt Malone een transitie van R&B-hip-hop naar country. Waar op zijn vorige plaat AUSTIN al hoorbaar was dat Malone een uitstapje probeerde te maken naar een ander genre, dompelt de Amerikaan zich met zijn nieuwste studioalbum F-1 Trillion volledig onder in de wereld van countrymuziek.
Een switch van genre staat niet direct garant voor succes. Maar mede daarom heeft Malone een blik aan wereldberoemde countryartiesten opengetrokken. Denk aan Morgan Wallen, Dolly Parton, Blake Shelton en nog een heleboel meer. Op slechts drie van de achttien nummers is enkel Malone te horen. Maar fans die puur voor Malone komen: niet getreurd! Een aantal uur na de verschijning van F-1 Trillion verscheen een deluxe versie (F1 Trillion: Long Bed) met daarop nog eens negen solotracks.
F-1 Trillion staat garant voor een klein anderhalf uur aan puur countrygeluid. Van openhartige nummers over zijn pasgeboren dochter tot rauwer geluid over vrouwen en bier; alles komt voorbij. Dat de plaat soms wat té gladgestreken en -bewerkt klinkt, valt daardoor ook wat makkelijker te verteren. Het lukt Malone om het Amerikaanse countrygeluid door huiskamers wereldwijd te verspreiden. Alleen al daarom kan gesteld worden dat F-1 Trillion alles is wat het had moeten zijn. (Donner Bakker)
Gracie Abrams – The Secret Of Us, 8
Het is nog maar het tweede album van Gracie Abrams en ook gelijk haar sterkste. The Secret of Us gaat over een geheime liefde, met alle mooie en minder mooie aspecten van de liefde die erbij komen kijken. In Felt Good About You, het eerste nummer, zingt Abrams over de onzekerheid in een relatie waarbij de andere persoon eigenlijk helemaal niet goed voor haar is. Ook in het laatste lied, Close To You, zingt ze over die onzekerheid en wanhoop die ze heeft bij een relatie, maar met een vrolijker tempo. Het album heeft veel variatie en veel sterke bruggen, wat het album juist zo goed maakt. DigsterNL noemt Gracie Abrams ook wel ‘the queen of bridges’, wat op dit album ook wel duidelijk zo blijkt te zijn. (Britt Smith)
Abel & Sef – IJSLAND, 8.5
Op IJSLAND schoppen rappers Abel van Gijlswijk (Hang Youth) en Yousef Gnaoui op professionele wijze tegen de gevestigde orde. Geen loze argumenten of agressieve bedreigingen, maar weloverwogen woorden met een flinke dosis humor. De twee weten waar ze het over hebben. Of doen heel goed alsof. Onderwerpen als racisme, kapitalisme en de Nederlandse politiek komen op dit project in sneltreinvaart aan bod en zetten luisteraars aan het denken. Tel hier de experimentele beats van Faisal Chatar bij op en je hebt misschien wel het beste album van eigen bodem van dit jaar. Hoogtepunt van het album is 2 SCHORPIOENEN, waar het duo hun extreme chemie perfect etaleert. Als een stel dat al twintig jaar getrouwd is, maken ze zelfs elkaars zinnen af. Abel en Sef zijn op IJSLAND als Yin en Yang en verliezen geen seconde de balans tussen goede muziek en scherpe thematiek uit het oog. (Guillaume Dijkhuizen)
Uniform – American Standard, 8
American Standard van Uniform mag je gerust een concept album noemen. Woede is een bepalend onderwerp in de catalogus van de New Yorkers, maar deze keer wordt het heel persoonlijk en staat de ziekte van zanger Michael Berdan centraal, de eetstoornis Boulimia. De eerste twee minuten van het maar liefst eenentwintig minuten durende titelnummer zijn (je zou het a-capella kunnen noemen) een schreeuwende, nee woedende opsomming van wat zijn lichaam mankeert. Uniform, dat zich muzikaal het beste laat kwalificeren als industrial noise, is al geen vrolijke bende, maar hun vijfde album gaat door merg en been. Echter de band toont op American Standard aan dat er in elk genre absolute schoonheid kan schuilen. (Jacques van der Himst)
