Iedereen wil het meisje (of de jongen) zijn waar Mark Ambor over zingt op zijn nieuwe album Rockwood. Vrolijke verliefdheid, genieten van momenten in de zon of aan het water, grappig omschreven jaloezie en natuurlijk een knappe krullenbol met een ukelele (of meestal een gitaar) die voor of over je zingt. Als je aan het nieuws over politiek of hongersnood wilt ontsnappen, is er geen betere manier dan de prettige liedjes van de jonge TikTok-ster.
Rockwood is een fysieke plaats uit de jeugd van Ambor. Hij groeide op in, hoe is het mogelijk, Pleasantville en volgens de berichten woont hij nog steeds bij zijn ouders. Rockwood was het park waar hij rondhing. Het is naast de titel van het album ook de eerste track, zonder tekst, die meer klinkt als een geluidsschilderijtje dan als een song. Net als de laatste track Under The Willow, die je met een zacht melodietje en het geluid van de wind meeneemt naar het park.
Zelf zegt Ambor dat hij graag catchy, zich herhalende refreinen zingt en dat bewijst hij dan ook op deze plaat. Of het nu een briljante marketingcampagne is of dat Mark echt de vrolijke, relaxte, relativerende gezelligheid zelf is: het werkt. De hitjes Good To Be en Belong Together hebben natuurlijk een plekje. En ook op andere tracks is Ambor een meester in het schetsen van romantische beelden. Hij ligt naast zijn auto en hoopt dat jij naar dezelfde maan ligt te kijken. Hij doet zijn ogen dicht in een volle zaal en zingt alleen voor jou. En hij zou het hele land doorrijden als jij zou zeggen dat je hem hebben wilt. En ook al hoor je op het eerste oor alleen Mark en zijn snaarinstrument, bijna overal zitten trommeltjes en koortjes achter, die de woorden kracht geven.
De onderwerpen klinken soms een beetje cliché, maar deze 26-jarige weet de mooiste, meest creatieve zinnen te bouwen. Vooral in de break-up-song Someone That’s Better, waarin hij vraagt of er al een nieuwe verkering is die beter in je woonkamer lijkt te passen. Of als hij op de sociale media naar de foto’s van zijn ex kijkt en zingt: ‘Is that your friend/Or did you move on?/Am I the ex/you tell him that’s gone?’ Of als hij vraagt of die ene ex nog wel eens in je gedachten zit: ‘Does he ever sneak inside/In the backdoor of your mind/Tell me I should put my feet to rest/You know I don’t wanna be your second best.’
Naast de instrumentale liedjes is ook de achtste track een uitzondering op het olijke repertoire. Bruises And Stains gaat het over de negatieve dingen in het leven, de blauwe plekken en de vlekken, waarmee hij nog leert leven. Het zou gedurfd zijn als deze song de volgende single zou zijn. Maar het is ook logisch als Ambor zich nog even bij de frisse, korte gitaarplaatjes houdt. Ervaring leert inmiddels dat die flink scoren op de socials, zoals Our Way.
Leuk detail is dat de clip van Our Way is opgenomen tijdens één van de pop-up-optredens die de zanger gaf op straat in Amsterdam. Met een gitaar staat hij te zingen (‘We got no direction/That’s allright’) en het Nederlandse toeschouwers, voornamelijk meisjes, lichten hem bij met hun telefoon terwijl ze meezingen (‘Singing under streetlights/sipping in the moonlight/We will find our way’). Zorgelozer wordt het niet. Konden we allemaal maar even in het gras liggen in Rockwood!
