Wellicht spreekt de naam Joe Goddard niet tot ieders verbeelding maar de band Hot Chip, waar Goddard één van de oprichters van is (samen met Alex Taylor), zal misschien bij meer luisteraars bekend zijn. Daarnaast is Goddard lid van 2 Bears en timmert hij solo ook nog eens aan de weg. Met als gevolg de release van alweer zijn derde solo-album, getiteld Harmonics. Zeven jaar na zijn vorige.
Harmonics is een album gevuld met 14 zorgeloze (dance) tracks, waarvan 12 steevast in bijna hetzelfde tempo (120-130 bpm). Op zich is er daar niets mis mee, mits de nummers zich op andere manier wijze van elkaar zouden onderscheiden. Maar bijna elk nummer heeft eigenlijk ook altijd dezelfde drie vaste componenten: drumcomputer, synthesizer en zang. Die zang wordt dan weliswaar niet altijd verzorgd door Goddard himself – er zijn ook veel gastvocalisten van de partij – maar ook dat draagt niet echt bij aan de afwisseling.
Er zijn uitzonderingen. When Love’s Out Of Fashion met Oranje is een in een wat lager tempo uitgevoerde melodieuze raptrack. Out at Night is een door Goddard zelf en vocoder gezongen ballad die helaas niet echt beklijft. Gelukkig zijn er ook in de uptempo nummers een aantal lichtpuntjes te vinden. Bijvoorbeeld in het van Afrofunk doorspekte Progress (met Ibibio Sound Machine) en Miles Away (met Falie Nioke). En de laatste track Revery lijkt gebaseerd op een grappig, wellicht van Bo Bellow’s Knockin’ geleend xylofoonloopje. Alabaster Deplume, die twee jaar geleden nog opzien baarde met zijn album Gold, kleurt het nummer aan het einde mooi in met zijn typische saxgeluid.
Voor de rest is dit album gevuld met een heleboel tracks die naadloos aan de kwalificatie voldoen voor prettige maar geenszins interessante achtergrondmuziek bij een etentje met vrienden. De muziek moet vooral niet opvallen. Je kan je wellicht als luisteraar zelfs afvragen of dit niet gewoon een experiment met door AI geproduceerde muziek is? Want zo klinkt het haast. Gepolijste, nietszeggende muziek zonder ziel, rauw randje, uitspatting hier en daar… Muziek zonder kraak en smaak. Word je hier misschien voor de gek gehouden door Goddard?
Mocht dat zo zijn dan is het ook wel weer een geruststellende gedachte dat AI nog een lange weg heeft te gaan om écht goede muziek te maken. En zo niet, dan weet je in ieder geval dat Goddard de verkeerde afslag op die weg heeft genomen.
