Wie de wereld om zich heen observeert, krijgt dieper inzicht in de mensen die een plek in die wereld innemen. Goede mensen, foute mensen, mensen waar je iets aan hebt, mensen waar je niks mee te maken wil hebben. Hamish Hawk richt zich op het nieuwe album A Firmer Hand specifiek op de mannen in zijn leven. En dat levert een brutale, dappere en ongemakkelijke plaat op.
Bij de muziek van Hamish Hawk draait het om de stem en de lyrics. Niet dat er muzikaal niets te beleven is op A Firmer Hand, maar de instrumenten zijn er toch vooral ter ondersteuning. De Schot beschikt over een karakteristiek laag stemgeluid, waar hij secuur mee omgaat. Het valt op hoe gearticuleerd Hawk zijn woorden uitspreekt. Belangrijk, want de teksten op A Firmer Hand verdienen een behandeling met fluwelen handschoenen. Hawk is een verhalenverteller en woordkunstenaar, gek op metaforen, woordspelingen en andere taaltrucs.
Wie de wereld om zich heen observeert, komt ook onderwerpen tegen waar niet iedereen openlijk over praat. Erotiek, seks. Dingen die er óók gewoon bij horen, maar liever niet in het openbaar. Wat dat betreft kunnen de ouders, familieleden en ex-geliefden van Hawk A Firmer Hand maar beter mijden. En de Schot spaart zichzelf ook niet. In You Can Film Me worden de bezongen seksuele avonturen het meest expliciet. ‘Quick is the flesh/Strip back for cash.’ Tegen betaling uit de kleren gaan om homo-erotisch beeldmateriaal te maken. ‘Het is onderdeel van mijn wereld en dus moet je erover kunnen zingen’, moet Hawk gedacht hebben. Om de weinig verhullende lyrics heen klinken stevige, britpop-achtige gitaren. Het is een van de nummers waarop het tempo en het volume flink omhoog gaan.
Wie de wereld om zich heen observeert, komt ook de minder fraaie zaken tegen. In Big Cat Tattoos kiest Hawk ervoor om allerlei onuitgesproken frustraties achter elkaar te zetten en zich daarmee los te maken van een ex-geliefde. ‘Don’t push me with your safe pair of hands/Don’t shush me with that playground jazz/I’ll find me a man/I’ll find me a man who understands.’ Zo, opgeruimd staat netjes. Big Cat Tattoos is een geweldig nummer, door de emotie die Hawk in de tekst legt en door de spannende, dreigende postpunkklanken op de achtergrond. Vlak daarvoor zit nóg zo’n parel van A Firmer Hand. Machiavelli’s Room laat in vierenhalve minuut horen hoe Hawk instrumenten, stem en tekst elkaar laat versterken. Kernzinnen krijgen muzikale uitroeptekens door de instrumenten eromheen op de voorgrond te laten treden. En de Schot zingt daarbij zijn woorden met bijzonder veel charisma.
In Men Like Wire is Hawk op zijn best. Een beschouwing op het leven als homoseksueel tussen een overvloed aan stoere alfamannen en hoe ingewikkeld het kan zijn om je daarbij een houding te geven. Een uitgekiende track, met beeldende beschrijvingen, een heerlijke melodie en een subtiele, maar onmisbare rol voor de toetsenist. Slotnummers Milk An Ending en The Hard Won zijn wat meer ingetogen, maar waardige afsluiters. De eerste door de spannende sfeer en de tempowisselingen, de laatste door het lekkere samenspel tussen zang en gitaar.
Wie de wereld om zich heen observeert, ziet meer. En wie die waarnemingen met een vlotte pen om kan zetten in verhalen, heeft goud in handen. Hamish Hawk kan dat. A Firmer Hand luistert weg als een muzikale versie van een coming-of-age-roman. Het bezingen van de weg naar volwassenheid, inclusief alle ingewikkelde, ongemakkelijke en schaamtevolle situaties die daarbij horen. De weg naar muzikale volwassenheid heeft Hawk hiermee alvast succesvol afgelegd, met album waar hij zich absoluut niet voor hoeft te schamen.
