Dat je ook zonder een album uit te hebben gebracht een tent helemaal op zijn kop kan zetten, liet Fat Dog al zien op Lowlands dit jaar. Nog voordat ook maar één noot gespeeld was, veranderde het publiek in een kolkende mensenmassa. Niet gek ook, als je de muziek hoort. Met het nieuwe album WOOF. kunnen we eindelijk kijken of de muziek ook op plaat zo goed werkt.
WOOF. voelt als een absurdistische roadtrip. Maar wel eentje waar je constant op de linkerbaan blijft. Honderddertig kilometer per uur. In Duitsland misschien zelfs nog wat harder. Fat Dog dendert door en brengt je van climax naar climax. Live zorgt dit voor één groot feest: stilzitten is simpelweg niet mogelijk. Op plaat zorgt dit ervoor dat de muziek niet in elke context toegankelijk is. Je zet hem niet op als, pak hem beet, je schoonfamilie komt eten. In een andere context is dit wél het perfecte album – op zo’n roadtrip, bijvoorbeeld.
Waar kom je dan uit op die roadtrip? Op King of Slugs rijd je door de Balkan, onder genot van, je raadt het al, onvervalste Balkanbeats. ’Well I slide/I slide into the night/Covered in Vaseline’. Pure lol met je vrienden. En zijn dat nu Midden-Oosterse invloeden op Vigilante? Op All the Same zijn op haar beurt weer Duitse hard techno te horen à la Gesaffelstein. Echte rustmomenten kent het album niet. Clowns, met haar strijkers en robotstem heeft zeker een lager tempo, maar je voelt aan alles dat er tóch spoedig weer een energieker nummer aankomt. Zo is dat ook met I am the King. Je stapt even uit de auto tijdens je roadtrip, maar bereid je vast voor op de rit die nog komen gaat. Benen strekken met een potje tikkertje. Koffie zetten met Red Bull in plaats van water. Weer door. En hoe? Met het catchy Running. ‘Wake me up/wake me up when the shooting starts’ zingt zanger Joe Love. Maar, wakker worden is op dit punt niet meer nodig. Als je nog niet wakker niet wás, kunnen we misschien een doktersbezoekje aanraden. Voor een album met een speeltijd van nét iets meer dan 30 minuten stoort dit hoge tempo en climax-na-climax niet. Wel is het jammer dat de muzikaliteit van de bandleden niet tot het uiterst is getest – hier hoor je namelijk een hele hoop potentie in zitten, ook om langzamere nummers te maken.
Met WOOF. heeft Fat Dog een zeer degelijk album gemaakt en heeft de band er weer wat nieuw kruit bij om tijdens liveoptredens te verschieten. De muzikale vondsten zijn rijk en de energie is hoog. Wel doet het afvragen wat er in de toekomst uit de hoge hoed van Fat Dog getoverd zal worden. Is dit het trucje dat ze héél goed kunnen, of is de band ook in staat een meer gelaagde plaat te maken? Zo is het zeker een band om in de gaten te houden!
