Eefje de Vissers laatste album Bitterzoet was een ware zegetocht voor de Moordrechtse zangeres. Maar hoe ga je verder als je laatste album zo’n succes was? Met Heimwee laat Eefje de Visser zien dat ze een passend vervolg in huis heeft.
Op Heimwee neemt Eefje de Visser elementen uit haar eerdere albums als Nachtlicht en Het Is en verweeft deze met elementen van Bitterzoet, om zo een nieuw en gelaagd geheel te vormen. De akoestische gitaar heeft weer een prominente plek op het album en de beats per minute zijn wat lager ten opzichte van Bitterzoet, maar tegelijkertijd is de klankkleur nog steeds rijk en is de stem van Eefje de Visser dromerig als altijd.
Daarmee klinkt het album muzikaal lichter dan haar voorganger. Op opener Hoe Doe Je Dat eindigt bijvoorbeeld euforisch door de hoger wordende synthesizertonen. Het voelt als de wedergeboorte van Eefje de Visser. Maar hierdoor klinken de nummers minder urgent. Op Weekenden leiden een bassriffje en een meer staccato zang je naar een meerstemmig refrein. Dit nummer is zelfs catchy te noemen, wat een eigenschap is die je niet veel songs van Eefje de Visser kan toedichten. De nummers op Heimwee lopen goed op elkaar over en het voelt als een gelaagd geheel. De rijke instrumentaties lopen goed in elkaar over. Door de productie lijkt het of je zélf in de kamer zit waar de muziek wordt opgenomen. Hierdoor voelt de plaat intiem aan – net alsof je in de huiskamer zit waar Eefje de Visser je vertelt over haar leven.
Op dat gebied worden gelijkenissen tussen Spinvis en Eefje de Visser snel getrokken. Beiden schrijven ze namelijk teksten die ongrijpbaar zijn en waar de betekenis niet in één oogopslag duidelijk is. Maar waar Spinvis veelal zingt over de wereld buiten hem, zijn de teksten van Eefje de Visser meer introspectief. Ze beschrijven gevoelens, gesprekken, wanhoop, het stoeien met jezelf en het stoeien met de liefde. Wel dekken de zinnen een poëtische waarde, maar die is misschien wel nodig omdat de gevoelens waarover Eefje de Visser zingt zich anders niet uit laten leggen. Of, hoe ze zelf zingt op Gloeien: ‘Nu we zoeken in alle hoeken van de taal/Die wil vertellen, maar ons zwijgend achterlaat.’
Met Heimwee laat Eefje de Visser zien de reeds geslepen diamant te zijn van de Nederlandstalige muziekscène. Heimwee kent wederom parels van nummers. De plaat is dromerig, doch eerlijk. Echter, door het gebrek aan uitschieters kabbelt het soms een beetje voort. Maar, dat doet het als een wel heel mooi beekje.
