Baby Keem kon geen beter moment kiezen om zijn album The Melodic Blue te droppen. Als een van de gastartiesten op Donda van Kanye West zette de rapper zichzelf in de spotlight en etaleerde hij hoeveel hij in zijn mars heeft. Alle ogen waren plots gericht op Baby Keem. Iets waar hij hiervoor ook al aan heeft kunnen wennen: Baby Keem is namelijk het neefje van Kendrick Lamar. Op de sociale media worden de twee continu met elkaar vergeleken, wat natuurlijk torenhoge druk met zich meebrengt. Op zijn nieuwe plaat The Melodic Blue haalt ‘Keem in elk geval alles uit zijn arsenaal, maar schiet hij net iets te vaak mis.
Opener trademark usa is veelbelovend. Baby Keem is energiek, de beat is grimmig en muzikaal zit er veel verandering in de track. Het is de stijl van zijn doorbraakalbum DIE FOR MY BITCH die Baby Keem bij het grote publiek bekend heeft gemaakt. Al snel verandert de toon met pink panties, waar de rapper een poging doet om een hit te maken. Het is echter het refrein van Che Ecru dat veel te eentonig is en de autotunezang van Baby Keem zelf is ook niet van zijn normale niveau.
Het zangstuk van Serpentwithfeet op het veel te korte scapegoat geldt als een van de hoogtepunten van het album en had meer verdiend. Dit lijkt wel het moment waar Baby Keem zich weer weet te herpakken en deze lijn trekt hij meteen door op range brothers. De autotunezang is hier veel beter en de afwisseling tussen zijn flows maakt de track sterk. Het is zijn neef Kendrick die roet in het eten gooit met een van de slechtste verses uit zijn hele carrière. Het eentonige ‘Top of the mornin’, top of the mornin’, top of the mornin’ gaat moeilijk uit het hoofd, maar is het zeker niet waard om erin te zitten.
De bijdrage aan Kanye’s Donda moet voor de rapper als een grote stap hebben gevoeld. Het is overduidelijk dat ‘Keem veel inspiratie haalt uit zijn 808’s & Heartbreak. Muzikaal en tekstueel zijn tracks als issues en scars absoluut geïnspireerd door Love Lockdown. In deze tracks stopt Baby Keem dan ook zijn alles, met sterke en persoonlijke tracks als gevolg.
Op family ties laat Baby Keem het best zien wat hij in zijn mars heeft en klinkt hij hongerig en klaar om de top de bestormen. De beat klinkt euforisch en Kendrick Lamar klinkt hier een stuk beter. De neven hebben een sterke chemie en tillen elkaar naar een hoger niveau. Ditzelfde geldt voor durag activity met Travis Scott. Deze track werd al een tijd geleden als single gedropt en viel niet meteen in de smaak bij de fans. Na DIE FOR MY BITCH was dit een flink verschil in intensiteit, maar op The Melodic Blue past de track juist perfect.
Vent is de track waarop Baby Keem zijn kenmerkende flow het best laat schijnen. Zijn lange pauzes tussen de bars, zijn ‘uh’-adlip en zijn agressieve toon, zijn in combinatie met de beat de perfecte cocktail om een moshpit op een festival te creëren. Jammer genoeg sluit de rapper het album niet af in deze hoge energie, maar kiest hij met 16 voor een kalmere afsluiter. Deze track klinkt als een demo van Juice WRLD. Deze keuze laat precies zien waarin Baby Keem de fout in is gegaan met The Melodic Blue. Hij wilde zo graag laten zien wat hij allemaal kan, dat hij te vaak is vergeten te doen waar hij goed in is: keihard rappen.
