Na bijna twee jaar offline te zijn geweest én geen muziek uit te hebben gebracht is Ashe eindelijk terug. In 2022 annuleerde ze haar aankomende wereldtour en kondigde aan een tijdje offline te gaan voor haar mentale gezondheid. Het was onzeker wanneer ze terug zou keren in de muziekindustrie, totdat ze als surprise-act kwam optreden bij het concert van haar collega en vriend Niall Horan afgelopen juni. Dit optreden bevestigde waar vele op wachtten: Ashe is terug. Nu met haar derde album Willson, haar eerste plaat als een onafhankelijke artiest. Hiernaast is Willson haar achternaam, wat de reeks van albums met haar naam nu dan ook afmaakt aangezien haar eerste twee platen Ashlyn en Rae heten. Wat haar voornaam en tweede naam is.
Het album Willson werd eind juni aangekondigd met de single Running Out Of Time. Het lied past perfect als omschrijving hoe zij zich voelde in de afgelopen twee jaar. Hoe zij het gevoel had dat zij weg moest uit Californië en de zoektocht naar haarzelf moest beginnen.
In augustus kwamen er nog twee singles uit: I Wanna Love You (But I Don’t) en I hope you die first. Waar het bij I Wanna Love You (But I Don’t) gaat over hoe moeilijk het is om een persoon waarvan je houd los te laten, gaat het bij I hope you die first over de grote hoeveelheid liefde die zij voelt voor een ander persoon. Beide nummers gaan over pijnlijke liefde en loslaten van de liefde.
Het eerste nummer op de plaat, Please don’t fall in love with me is ook het eerste lied dat is geschreven voor Willson. Een prachtige tekst die gaat over dat Ashe altijd wil dat er iemand van haar houd. Dit gevoel heeft zij prachtig omschreven,: ‘I’ll melt myself to fit your mold/And carefully chip away my soul’. Zelf zei ze hier het volgende over in een interview met Forbes: “My entire life, I’ve always wanted people to love me; I’ll fit into whatever mold you want me to fit into.” Van een rustigere song slaat het bij de brigde ineens om, de tekst wordt met een upbeat tempo gezongen en zodra de brigde voorbij is, is het weer een rustig lied. Dit is niet wat voorheen vaak bij Ashe haar nummers gebeurde, het is een leuke twist wat gelijk laat zien dat dit album duidelijk anders is dan de vorige twee.
In de zesde track Helter Skelter gaat het over Ashe toen zij besloot een tijdje te stoppen voor haar mentale gezondheid. In het lied zingt ze over het moment dat ze dit deelde met de wereld. ‘I’m calling in sick to the rest of this year.’ In het lied blijkt dat zij niet tevreden was met hoe alles ging, als het kon zou zij opnieuw beginnen met alles. In het volgende lied Dear Stranger, komt ze terug op Helter Skelter. Ashe zingt dat het slecht met haar ging maar dat zij nu weer terug is als een beter en meer tevreden persoon. Denk aan de uitspraak “Back and better than ever”.
In Hornet’s Nest blikt ze terug op een toxische relatie waar ze ook in vorige songs over heeft gezongen. Het verschil met dat thema in dit album is dat zij er nu helemaal overheen is. Zo zingt ze in Hornet’s Nest ‘You made me someone, for once I was someone/And finally someone to myself.’ In Castle komt zij nogmaals terug op de relatie.
Het verhaal gaat door, in Devil Herself zingt Ashe dat ze verliefd is geworden op iemand anders. Al gauw zou je denken aan een nieuwe partner maar in het laatste nummer van het album, Ashe, zingt ze hoe ze haarzelf voor het eerst accepteert.
Ashe neemt je door de gehele plaat mee door wat zij de afgelopen twee jaar, toen zij offline was, allemaal heeft verwerkt. Haar gewelddadige relatie in het verleden en hoe zij dit heeft verwerkt, hoe het allemaal te veel werd en zij even wat tijd voor haarzelf nodig had, hoe zij weg moest uit Californië om haarzelf terug te vinden, hoe zij nieuwe liefde heeft gevonden en hoe zij de acceptatie van haarzelf heeft gevonden. Het is een plaat met veel emoties die duidelijk laten zien wie Ashe is.
