Zet “uit de polder” achter allerhande zelfstandig naamwoord en het klinkt haast kneuterig. Tramhaus is postpunk uit de polder. En hoe. Na jaren teren op singles en ep’s is nu het eerste album The First Exit eindelijk daar. En, hierop laten ze zien dat postpunk uit Nederland alles behalve kneuterig is.
‘Make yourself comfortable/it’s gonna be a ride’ zingt zanger Lucas Jansen vrij vroeg op het album in het nummer Once Again. En, dat is aan te raden, want de plaat The First Exit gaat hard. Al vanaf opener The Cause komt er een onwijze bak aan energie de stereo uit. Strakke drumpartijen, tempowisselingen en rauwe vocalen vliegen je meteen om de oren. Op het enige rustpunt van het nummer heb je niet veel verbeeldingsvermogen nodig om een moshpit te zien vormen. Zijn we wakker? We zijn wakker.
Op A Necessity is de kracht meer gedoseerd en worden we getrakteerd op uithaal na uithaal, zowel in de refreinen als op de coupletten. Semiotics is op haar beurt wat speelser, mede door de gitaarlick die het refrein verbindt met de coupletten. Dat Tramhaus punk is, is ook in de teksten te horen. Want, gaat Semiotics nu over verkrachting? Een natte droom? Seksuele fantasieën? De song Ffleur Hari tekent een niet al te vrolijk beeld van de toekomst, zij het dat de hoop ook bij Tramhaus nooit ver weg is. ‘Yeah the trust, it got fewer/In every try to get help/So the expected future/Waste, distraction, violence, drugs, sedated, silence, love’.
The Big Blowout zorgt voor muzikale luchtigheid. Maar, laat je niet afleiden door de indie-achtige gitaarlijn in dit nummer: Jansen brengt dit misschien wel het meest overtuigend van de hele plaat. En dat is precies waar de kracht van Tramhaus zit. Het is postpunk die ook zonder écht zwaar te worden staat als een huis. De baspartijen zijn drijvend en bouwen een bepaalde spanning op, maar het samenspel van de gitaristen Nadya van Osnabrugge en Mischa Zaat is zó onwijs speels dat de nummers stuk voor stuk ook nog eens lekker wegluisteren.
Postpunk uit de polder. Zeker niet kneuterig en zeker wél hier om te blijven. De potentie van Tramhaus is duidelijk: deze Rotterdamse band maakt knaller na knaller. Gedurende de laatste jaren hebben ze al menig festival gezien en het publiek van menig poppodium al in een kolkende menigte laten veranderen. Met The First Exit is er geen twijfel over mogelijk dat dit zo nog wel even doorgaat.
