Met Imaginal Disk heeft Magdalena Bay een levensechte popplaat gemaakt. En wat voor een! Stap in en ga op deze reis door het dystopische muzikale landschap, ontworpen door dit Amerikaanse popduo bestaande uit zangeres Mica Tenenbaum en producer Matthew Lewin.
Op de albumhoes zie je een buitenaardse hand een cd-rom in het voorhoofd van de tedere zangeres Mica schuiven. Dit schetst precies het beeld wat je muzikaal kan verwachten op dit album. Dystopisch, modern, elektronisch, met hier en daar verzachting en momenten van rust. Het conceptalbum onderzoekt wat het is om mens te zijn in de huidige, door technologie doordrongen tijd. ’It’s here, imaginal disk/Say hello‘ zingt Tenenbaum op het eind van True Blue Interlude.. En dat zouden meer mensen moeten doen.
Magdalena Bay wordt doorgaans beschreven als een popgroep, maar het duo heeft als doel om meer in de alternatieve kant van het muziekspectrum te eindigen. En eigenlijk is dit niet eens zo vergezocht: Imaginal Disk is zeker geen standaard popplaat. Het album blinkt uit in haar diversiteit. Al op de openingstrack She Looked Like Me! neemt Magdalena Bay je mee in een rijk geluid, waarin gelijkenissen met Grimes en CharliXCX goed te horen zijn. De combinatie van de saxofoon en de opzwepende percussie geven je het gevoel dat de ruiters van de apocalyps er elk moment aan kunnen komen. Op deze manier grijpt nagenoeg elk nummer je met een rijke instrumentatie. Van de kabbelende piano en strijkers op Angels on a Satellite en de jaren ’90-beats op Image tot de triphopinvloeden op Fear, Sex. Het nummer Vampire in the Corner heeft op haar beurt weer veel weg van de betere nummers van FKA Twigs. Duistere beats worden gecontrasteerd met hoge uithalen.
Ook als geheel is Imaginal Disk een sterk album en de nummers volgen elkaar goed op. Zo vloeit de muzikale chaos in Tunnel Vision naadloos over in Love is Everywhere, dat op haar beurt weer gekenmerkt wordt door een funky bassline à la Jessie Ware. Dit zorgt ervoor dat de aandacht nooit echt verslapt – en dat is knap voor een plaat met een speelduur van maar liefst 53 minuten.
Alles tezamen is Imaginal Disk als een koortsdroom die door de onverwachte muzikale wendingen nooit verveelt. Het duo begeeft zich op nieuwe terreinen, zoals ze zingen in de albumafsluiter The Ballad of Matt & Mica. ‘Open heart, old cliché/Two kids in a new time, baby’. Het album sluit dan ook passend af met de woorden ‘Not ordinary’. Dat is precies wat Magdalena Bay voor elkaar heeft gekregen: het maken van een ongewoon popalbum.
